Bureau Sport

Het wordt een zomer waar ik me als sportliefhebber de vingers bij af lik. We zijn nu begonnen met Roland Garros als opwarmer, maar vanaf volgende week begint het echt met het Europees Kampioenschap voetbal. Daarna volgen nog de Tour de France, Wimbledon en als groots slotstuk de Olympische spelen. Mocht je geen sportliefhebber zijn wordt het een zomer om de televisie uit te laten, want alles draait om de sport deze zomer. Niet alleen de sport zelf is te zien, er zal een meervoud aan programma’s over de sport te zien is. Van documentaires tot praatprogramma’s, ik heb er een dagtaak aan om alles te kunnen volgen. Op Nederland 3 is vanaf deze week op het tijdslot van De Wereld Draait Door zo’n programma te zien, namelijk Bureau Sport.

Een gewaagde zet van de VARA om dit programma te programmeren op het populaire tijdslot van de DWDD, maar aan de andere kant slechter dan de afgelopen jaren kon ook weer niet. Maar ik betwijfel of de gemiddelde Nederlander zit te wachten op programma over sport op prime time. Sterker nog ik betwijfel of de gemiddelde sportliefhebber op dit sportprogramma zit te wachten op prime time televisie. Waar ik dan weer geen twijfels over heb is dat ik het een werkelijk waar een briljant stukje televisie vind. Een programma boordevolle feitjes en cliches die de sport zo mooi maken.

Geheel in stijl van de Jakhalzen maken Frank Evenblij en Erik Dijkstra mooie reportages over momenten in de sport. Zo werden er herinneringen opgehaald over de slechtste spits van Ajax ooit: Gabrich.  Ging Erik Dijkstra op zoek naar de man die de schoen die niet van Maradonna bleek, ving op de tribunes van Napels. Frank Evenblij ging leuke gesprekken aan met Thomas Dekker en Willem van Hanegem.  Het onderdeel meedoen laat goed zien hoe moeilijk topsport nou is. Een balletje terugslaan bij tafeltennis kan niet zo moeilijk zijn, behalve als Nederlands beste tafeltennisster Li Jiao aan de andere kant staat. Beide heren laten op een humoristische manier zien waar de schoonheid van de sport ziet.

De sport zit natuurlijk vol clichés waar we alles aan ophangen of mee relativeren. Zo roepen we met zijn alle dat het schokeffect va trainers niet bestaat, maar toch toonde de onderzoekers dat het wel degelijk bestaat. Zo haalde Cocu met PSV 0.41 punt per wedstrijd meer dan Fred Rutten. Ook toonde ze aan dat rijden in gele trui in de Tour de France wel degelijk vleugels geeft. Heerlijke feitjes, die net zo zinloos als leuk zijn.

Youp van ’t Hek laat zich ook van zijn beste kant zien door heerlijke sarcastische columns over sport. Hij belicht de keerzijde van de sport zoals alleen een echte sportliefhebber dat kan. Of het nou de broederschap van rellende supporters is, de schoonheid van onaantrekkelijke afgetrainde sporters of de ongelijkheid in de sport is, hij geeft feilloos weer waarom de één niet van sport houdt en waarom ik het geweldig vind.

De kijkcijfers tonen aan dat het eigenlijk geen programma is voor dit belangrijk tijdslot op televisie, maar ik vind het een aanwinst op de televisie. Het brengt de nuance in een ongenuanceerde prachtig sportzomer.