Hij probeerde het (niet eens) goed

Het hele EK probeer ik al een blog te schrijven, maar ik ben niet verder gekomen dan een blog over het verwerken van een nederlaag. Een blog die, leuk genoeg, wel heerlijke reacties heeft gekregen, met als hoogtepunt gisteravond een spontane aai over mijn bol van een klein mannetje dat de komende jaren nog niet eens kan lezen. Ik heb nagedacht om het zinnetje “Hij probeerde het wel goed” onderuit te halen en te weerleggen. Maar dat lukte me niet. Althans niet op de manier zoals ik het zou willen.

Het was een opmerking een opmerking in de 83^eminuut van Nederland – Duitsland die de dame naast mij op de bank maakte nadat van der Vaart net naast schoot. “Hij probeerde het wel goed” waren de woorden die mijn nekharen rechtovereind deden staan. De hilariteit in de kamer was groot, je moet wel lef hebben om dat naast mij zittende te zeggen, de ambulance werd al bijna gebeld. Maar ik kwam niet verder dan zuchten, diep zuchten. Ik wist niet wat ik erger vond, de opmerking of dat ze misschien wel gelijk had.

Maar na 3 wedstrijden weet ik het zeker: ze had geen gelijk! Had ze maar gelijk. Probeerden ze het maar goed. Zat er maar enige intentie om te winnen in dit team, dan had de overtuiging misschien nog kunnen komen, maar het ontbrak aan elke vorm van teamgeest en de wil om te winnen.

Zondagmiddag voor de wedstrijd werden enkele afleveringen van Andere Tijden sport uitgezonden, waaronder die over het debacle van 1996. Het was het EK waar de vermeende kabel het elftal kapot maakte. Ik ben bang dat we over een paar jaar een aflevering krijgen over dit Europese kampioenschap. Na afloop van de wedstrijd werd namelijk duidelijk dat het goed mis zit in het team, dat er conflicten zijn geweest. Het kan niet anders dan dat Robben, van Persie en Affelay de rotte appels waren in de selectie.

Drie spelers die hun ego en status belangrijker vonden dan het team en het team uit elkaar trokken.  Spelers die je op basis van hun kwaliteit niet uit het elftal zet, maar op basis van hun mentaliteit en houding niet eens in de selectie hadden moeten zitten. Ze wilden alle drie alleen op hun "eigen" positie spelen en hadden een broertje dood aan verdedigen.  Van Persie voelde zich zo groot dat hij niet eens met de pers wilde praten. Als reden gaf hij op dat hij geen zin had in vragen waar hij volgend seizoen gaat spelen. Hoe groot kan je ego zijn om te denken dat iemand zich daar tijdens het EK druk om zou maken. Maar zonder Van Persie de vraag te stellen wil ik hem wel beantwoorden, ik hoop dat je volgend seizoen niet in het Nederlands elftal speelt.

De komende dagen of weken zullen de verhalen  wel naar buiten komen en de waarheid duidelijk worden. Maar ik hoop dat iedereen eens echt in de spiegel durft te kijken en niet alleen maar zegt dat ze dat zouden moeten doen. Het is hopen dat de echte mannen opstaan en verantwoording durven te nemen en af te leggen.

Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, en ik zal het ook altijd ontkennen, maar ik hoop dat ik binnenkort weer instemmend kan knikken als een vrouw weer gaat relativeren. Hij probeerde het wel goed....